توراچه بنامم؟ چه روح بلندی داشتی.باچه رویی می توانم با تو سخن بگویم.تو رفتی که نام اسلام ، ایران  زنده بمانند.وقتی که نام الله اکبر از بام ها به گوش می رسید تو بی درنگ از جا برخاستی تا با وضویت همواره ندای الله اکبر از بام ها شنیده شود وضوی آخرت را چگونه گرفتی؟

آنگاه که در سرمای اروند برای زنده ماندن اسلام وقرآن روانه مرزها بودی ، وقتی که در باتلاق شلمچه وطلاییه به سختی قدم بر می داشتی ، وقتی که بر رمل های فکه پاهایت را میگذاشتی کدامین اندیشه ی مقدس بود که تو را اینگونه مقاوم کرد؟

     آنگاه که اهل کوفه از ترس شمشیر جهاد تابستان را به زمستان و جهاد زمستان را به تابستان می انداختند تو شناسنامه ات را گرفتی و سنت را بزرگ کردی تا مانعی جلوی رفتنت به جنگ نباشد، آن هنگامی که اشک از چشمانت جاری بود که چرا هنوز سنم به اجرای فرمان امام نرسیده؟! تورفتی، رفتی که با رشادتت و شجاعتت درس استقامت و پایداری را بیاموزی  .

     آن هنگام که جسم پاکت بر روی مین ها و سیم خاردارها ار هم متلاشی می شد به کدامین قله سعادت می اندیشیدی؟ نامت را به بلندی یاد می کنیم ای شهید .
ای شهید ، ای که بر کرانه ازلی و ابدی برنشسته ای ، دستی برآر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را از این منجلاب بیرون کش .